ارزیابی ظرفیت سازگاری نهادی سازمان های محلی در برابر کمبود منابع آب در حوضه آبریز طشک – بختگان

سیستم‌های منابع آب در کلیه‌ی ابعاد طبیعی و اقتصادی-اجتماعی خود دائما در حال تغییر می‌باشند. در نتیجه به جای مدیریت بر مبنای پیش-بینی احتمالات وقایع مختلف در آینده، ناگزیر باید برای امکان وقوع پدیده‌های گوناگون در آینده تمهیداتی اندیشیده شود. از این رو چاره‌ای جز این نیست که مدیریت سیستم‌های منابع آب بر مبنای مکانیزمی برای درک تغییرات و انطباق با آن‌ها استوار شوند. این مکتب مدیریتی که بر انطباق‌پذیری با تغییرات مبتنی است تحت عنوان مدیریت انطباق‌پذیر شناخته می‌شود. از این منظر، سازگاری با تغییرات از اولویت‌های مدیریت انطباق‌پذیر می‌باشد. یکی از ویژگی‌های اصلی یک ساختار انطباق‌پذیر، ظرفیت سازگاری آن در مقابل تغییرات می‌باشد. از این رو، این تحقیق به ارزیابی ظرفیت سازگاری سازمان‌های محلی در حوضه آبریز طشک -بختگان پرداخته است. چارچوب ارزیابی مورد استفاده در این تحقیق چرخ ظرفیت سازگاری است. برای شناسایی کنشگران از روش سرشماری استفاده گردید. برای جمع‌آوری داده از کنشگران شناسایی شده، از روش مصاحبه ساختاریافته و پرسشنامه استفاده شد. نتایج نشان می‌دهند که ظرفیت سازگاری سازمان‌های مزبور در برابر کمبود آب نسبتا منفی است، بدین مفهوم که در سازمان‌های محلی برای مقابله با اثرات منفی ناشی از شرایط جدید و سازگاری با آنها، خلاءهایی هست که نیاز به ترمیم دارند.